De wekker ging om 06.00 uur. Eten voor 06.30 uur. Start om 08.30 uur. Ruim voor de start lopen we naar het park waar het allemaal gaat beginnen. Het is maar een klein stukje. Op mijn startnummer staat Box 7. Iedere loper (hele en halve marathon) moesten een eindtijd opgeven bij inschrijven en op basis daarvan is je startvak vastgesteld.

Gerard gaat wandelend op zoek naar een goed punt in de het eerste ca. 10 km. Ik wacht het rustig af in het startvak.

Strak van de zenuwen. Podcast op de oren. Probeer te genieten van de reuring, de mensen, het gevoel. Om 08.36 uur begint het voor mij echt, ik loop door de start.

Met ca. 10.000 deelnemers en een opgegeven eindtijd van 04.30 uur start je bijna achteraan. Er zijn pacers per kwartier en ik had al besloten die van de 4.30 uur te volgen.

Gaat goed, maar zij lopen toch iets te snel voor mij. Ik probeer echt heel rustig te starten. Alles wat je nu spaart, krijg je terug in de laatste 10 km.

De “flow” vind ik al in de eerste kilometers. Rustig om mij heen kijken, goed opletten voor gaten, stoepen, drempels, andere lopers, plotselinge afzwaaiers en natuurlijk uitkijken naar Gerard.

Ondertussen lees ik op mijn horloge de appjes die binnenkomen. Echt heel gaaf. Rustig loop ik door. In de buurt van de 17 km zie ik Gerard weer (hij had snel zijn fiets gehaald) en ik ruil van bril. De zon wordt echt wat feller. Petje hoef ik nog niet op, maar zonnebril is fijn.

Snel praatje en weer door. Iets hoger tempo. Malaga is leuk. Alles is goed en ruim afgezet. Verkeer heeft echt niet veel ruimte, lopers des te meer.

De eerste ronde lopen we compleet met de halve marathonlopers op. Zij finishen en wij gaan via een brede weg door, langs de kust richting het 27 km punt waar de route teruggaat.

Ook daar staat Gerard. Hij ziet dat het goed gaat. Ik kon al een tijdje het tempo wat ophogen, en was al voorbij de eerder te snel voor mij lopende pacers.

Voor die pacers was nl. de ruimte, daarachter was het dringen. We naderen het centrum weer. Op en af blijft het gaan, ook wordt het warmer en warmer. Wel lekker! De start was nog fris met ca. 12’C maar je zag onderweg al diverse keren zo rond de 20-21’C. Daar bleef het bij.

Zo rond de 32 km begon ik bij iedere waterpost mijn petje voor me te houden, daar goten de vrijwilligers dan lekker koud water in, je zet het zo weer op je hoofd, en doorrrrrrrrrr!

Geen pijntjes, niet misselijk, kramp of andere narigheid. Ik voelde me sterker en sterker worden. Het vals plat kostte ook geen moeite en langzaam begin ik te beseffen dat het weer gaat lukken.

De glimlach is al vele kilometers niet van mijn gezicht af te slaan, en eindelijk voel ik dat grote geluk weer. Wat is het leven toch fijn als alles klopt. De kleine en grote Spanjaarden zijn zeer enthousiast en leven ontzettend mee. Achter de met hekken strak afgezette wegen blijven ze staan, de aanmoediging in de vorm van handjeklap en high fives is geweldig.

De 40 – 41 km lopen door de winkelstraten van het oude Malaga, langs ons appartement, en maken je klaar voor de geweldige finish. Gerard zie ik staan en hij is prettig verbaasd dat ik er al ben. Met een super brede glimlach kom ik over de streep.

Een negatieve split gelopen(deel 1 in 2.10 uur en deel 2 in 2.08 uur). Ik kan het nog.