Na een rommelige nacht hier mijn laatste episode van een fantastisch avontuur.

Het is zondagochtend 5 uur en de wekker hoefde niet af te gaan want van echt slapen kwam niet veel (ook vanwege straatraces voor het hotel)

Om 5:45 uur nog even flink ontbijten en dan verzamelen voor de bussen om het befaamde New York, New York aan te horen en natuurlijk (Rijnmond Marathon reizen is Rotterdamse reisvereniging) You Never Walk `Alone.

Dan de bussen in en daar nog even afvragend in hoeverre het griepje van afgelopen week invloed heeft op mijn energie level.

Aangekomen bij het start terrein sta je daar met meer dan 50.000 lopers te wachten op jouw start. In mijn geval betekende dat 3 uur wachten. Het voordeel was dat de temperatuur hoog was (nog wel bewolkt).

Om 11 uur stonden we klaar (bewolking was uiteraard verdwenen ) voor het volkslied en het kanonschot.

Maar wat er dan gebeurd (krijg weer kippenvel) is onbeschrijfelijk

De Verzano brug die we bij de start over moesten is vanwege

veiligheidsredenen miet toegankelijk voor publiek maar eenmaal in Brooklyn ervaar je waarom dit de mooiste marathon van de wereld is.

Rijen dik staan over bijna 40 km de supporters en iedereen is voor ze een held (zelfs ik).

Fenomenaal en tussen deze mensen staan ook mijn kanjers. Die me maar liefst 3 keer staan aan te moedigen

Het lopen ging lang ok als was het vooraf bedachte tempo lastig vol te houden door de omstandigheden maar met een portie volharding ging dat.

De laatste km gaan door het Central Park en daar sloeg de man met de hamer niets ontziend toe. kramp in beide billen en hamstrings, vreselijke dorst en honger meldde zich.

Conclusie: het eten en drink plan werkte niet helemaal zoals bedacht

Maar de laatste bocht rechtsaf en heuveltje op en daar was de finish.

Vooraf bedacht om als een overwinnaar over de streep te gaan maar in werkelijkheid was dat gewoon totaal kapot, maar wat geeft het - WE DID IT -.

Wat was dit onwijs gaaf

Strompelend op zoek naar de bussen en daarna snel een lekkere douche en voorbereiden op de feestavond.

Hier nog even uit ons dak gegaan tot het moment dat het lichaam aangaf dat het mooi was geweest.

Het is nu half zeven in de morgen (iedereen slaapt nog) komt er langzaam een eind aan een van de mooiste avonturen uit mijn leven.

Het begon (laten we dat niet vergeten) met de wil om na alles wat we meegemaakt hebben met Manon, iets terug te kunnen doen in de vorm van en sponsor loop voor het KWF.

Nou en dat is gelukt. wat hebben vele familieleden, vrienden en wie allemaal niet overweldigend meegeleefd en gedoneerd.

Het heeft met ons veel gedaan en wij gaan met een goed gevoel dit avontuur afsluiten.

Iedereen enorm bedankt en ik ga nog ff met de benen omhoog